Þriggja ára afmælið mitt á leikskólanum í haust, og pabbi kom................

 

Tvö skref afturábak til að taka mynd, þýddu að kallin var að stinga af og þá setur maður bara upp smá skeifu til að vera öruggur um að hann fari ekki alveg strax.

 

 

Óskapar athygli er manni nú sýnd maður fer bara gjörsamlega i hnút. Allir krakkarnir að horfa á mann.

Æi, svo var þetta bara allt í lagi.

 

Niðurstaða: Þegar málfræðin er ekki alveg orðin fullkomin verður maður bara að tjá sig með svipnum.

Jebb..........

Með brjóstin ber í biðröðinni í Einarsbúð, eða hugsaðu þér jafnvel í Hagkaup, Holtsapóteki................

eða skokkandi á gangbrautum bæjarins. Er það þetta sem við viljum? Af skrifum karlmanna hér á bloggsíðunum má yfirleitt lesa um hversu hrikalega óþarft klæði þetta er. Kannski ekkert skrítið þar sem sumum finnst nú bara skemmtilegast í nógu þéttri biðröð, og fá að nuddast aðeins. Þið kannist við þetta stelpur, neibb ekki ég.

Er að vísu svolítið seinn með þetta kvabb um fréttirnar frá Köben um stelpur sem vilja fá að strippa í Dönsku laugunum. Ég vil fá að hafa þetta eins og það hefur verið hingað til. Hvað er skemmtilegra en að láta sig dreyma um það sem leynist undir Wonderbra. Jú, kannski hláturskastið heima í svefnherbergi þegar honum er svipt af (stundum, ekki alltaf).

Hvað um það, ég varð bara að koma þessu frá mér og líður miklu betur núna.

Og þið sem hafið á síðum ykkar tilkynnt fyrirfram um niðurskurð bloggvina án kommenta, let´s go ég næ ykkur bara aftur.

Til hamingju Grímseyingar með vélbátinn ykkar, kostar skít á kanil að fixa eina bátavél, e.haggi?

Það var nú það.........

Þessi færsla var flokkuð undir Vísindi og fræði.

Ölvunarakstur - Fegurðarsamkeppni - Feministi - Dómararáðningar - Bloggókurteysi - Geðveiki - Veðurfar - Konuviðreynslur - Kynlífssögur.............

er á meðal þess sem ég hef ekki verið að hugsa um þessa helgi. Heldur bara leigið á hryggnum horfandi upp í hvítt loftið á stofunni og látið mig dreyma um hér um bil allt annað. Tók í handbremsuna þegar mér datt í hug að gaman væri nú að láta sig hverfa af landi brott í svona ár eða tvö, er semsagt ekki í farbanni eins og margir pólverjar eða eitthvað, um þessar mundir.

Hef nefnilega ekkert gert af mér, maðurinn sem nálgast nú grafarbakkann sem óð fluga. Kannski kominn tími á að fara að taka einhverja áhættu í lífinu, eins og að hoppa fram af Norsku fjalli (með fallhlíf auddað), fara í loftbelg kring um Eyrarbakka, hvalaskoðun á Norðlingafljóti, hitta Sýslumanninn, dvelja í Tælandi um hríð, eru ekki allir tælandi þar, því þá ekki ég? Eða bara helgarferð til Köben, alltaf einver áhætta þar af óeirðum eða eyðni.

Ne, bara svona ykkur að segja, þá verður eitthvað af þessu fyrir valinu wery soon.

Ef ykkur finnst þetta ruglingslegt, þá eruð þið bara ekki góð í lestri.

Það held ég...............

Nakin kona (næstum því) - Önnur sem heimsótti forsetann þegar hann lá fárveikur í flensu.............

já, ég er að nýta mér frægð annarra með þessari fyrirsögn. Sko, þetta er ekki getraun. Þið sem fylgst hafið með vitið hvað ég á við, þið hin verðið bara að lifa með því að vita ekkert í ykkar haus. En ég held að ég hafi fengið of stóran skammt heimsóknum kvenna og ofmetnast af kommentum við síðustu færslu. En er samt þess fullviss að ég næ góðum bata fljótt og allt fellur í ljúfa löð (oj ljótt orð) fyrr en varir. Og fyrr en varir (hvað kemur á undan vörum?) verð ég aftur farin að blogga um barnið mitt, volæði, kvenmannsleysi, vinnuofálag, yfirtöku Bjarna Ármanns á Akraneskaupstað, feminista, tunglið og hrafnana sem ég tala við á hverjum degi, Gurrí þegar hún flengist í Einarsbúð, tölvuskjáinn minn sem þrútnar stundum út þegar ég les Jenný Önnu, turn-offið hennar Ellý Ármanns, hjartakremjandi færslur Jónu, Dúu dásamlegu, Davíð Oddson, ne nú gekk ég of langt.

Æi hafði ekkert að segja frekar en í gær, þannig að ég lét köttinn hlaupa yfir lyklaborðið og þá komu þessir stafir bara.

 

 

 

Mig langar þarna uppeftir.

 

Farinn að taka pilluna mína..............

"Ég fer þess á leit við þig að þú hættir að blogga eða breytir um umræðu efni .........

vegna þess að mér finnst bloggið þitt yfirmáta leiðinlegt. Þú bloggar bara um volæði og barn, sem sagt hrikalega væmið og kerlingalegt. Enda áttu bara kerlingar fyrir bloggvini. Ertu kanski bara feministi?"

Þetta er úrdráttur úr meili sem ég fékk í dag.

Mér féll hvorki allur ketill í eld, né kökkur í háls.

Hvað þá um ykkur sem eruð á topp 50 listanum. Eruð þið ekki að slást við svona allan daginn, mér er spurn?

Ég fæ svona eitt og eitt meil frá leyndum aðdáendum sem ekki vilja gefa upp nafn né stöðu, og alltaf frá @hotmail.com. En að vísu sjaldan svona hreinskilin. Oftast eru þetta nú póstar sem hrósa eða innihalda jákvæðni.

Hafði nú ekki mikið velt því fyrir mér að flestir bloggvinir mínir eru "kerlingar" en það er kanski umhugsunarvert.  Þær (bloggvinkonurnar) hafa flestar beðið mín sjálfar, en nokkrar hef ég sótt sjálfur út í Cypertómið.

Já skrítið með karlana örfáir hafa beðið mín og hef ég tekið þeim opnum örmun, þó þeir hafi nú ekkert skipt sér af skrifum mínum, en sumir ekki svarað bónorði.

Spurning um að hækka launin hjá mér og sjá hvort komi ekki fleiri karlar inn, því kanski er ég bara í launaþrepi kvenna.

Held alveg vatni yfir þessu og sofna með bros á neðrivör.

So let it be................

Til áminningar - Lítil jólasaga...........................

Síðasta dag fyrir jól flýtti ég mér í stórmarkaðinn til að kaupa

gjafirnar sem ég komst ekki yfir að kaupa fyrr. Þegar ég

sá allt fólkið þar, byrjaði ég að kvarta í hljóði.

„Þetta á eftir að taka heila eilífð og ég á enn eftir að fara á svo marga staði“

Jólin eru alltaf að verða meira og meira pirrandi með hverju árinu. Ég

vildi að ég gæti bara lagst niður og farið að sofa og vaknað svo eftir

jólin. Allavega, kom ég mér í leikfangadeildina og þar fór ég að

skoða verðin, hugsandi hvort að börn leiki sér eitthvað með svona

dýr leikföng. Eftir smá tíma af leikfangaskoði þá tók ég eftir

litlum strák um 5 ára, sem hélt á dúkku upp við brjóstið sitt.

Hann strauk hárið á dúkkunni og virtist svo sorgmæddur. Svo snéri

litli strákurinn sér að eldri konu sem var við hliðina á honum.

„Amma, ertu viss um að ég hafi ekki nógu mikla peninga?“ Gamla konan

svaraði „þú veist að þú átt ekki nóg til að kaupa dúkkuna elskan mín“

Svo bað hún hann um að bíða í 5 mínútur eftir sér á meðan hún

skoðaði sig um. Hún fór fljótlega. Litli strákurinn hélt

ennþá á dúkkunni í hendinni. Ég labbaði til hans og spurði hann

hverjum hann ætlaði að gefa dúkkuna. „Þetta er dúkkan sem systir mín

elskaði mest og langaði svo mikið í fyrir jólin. Hún var svo viss

um að jólasveinninn myndi gefa sér hana. Ég sagði honum að kannski

eigi jólasveinninn eftir að koma með dúkkuna til hennar, og að hann

þyrfti ekki að hafa áhyggjur. En hann sagði við mig sorgmæddur „Nei

jólasveinninn getur ekki gefið henni dúkkuna þar sem hún en núna. Ég

verð að gefa mömmu dúkkuna svo að hún geti gefið henni hana þegar

hún fer þangað“. Augun hans voru svo sorgmædd meðan hann sagði þetta.

„Systir mín er farin til þess að vera með Guði. Pabbi segir að mamma

sé líka að fara til Guðs mjög fljótlega, og ég hélt að hún gæti

farið með dúkkuna fyrir mig og gefið systur minni hana“.

Hjartað mitt stoppaði næstum því. Litli strákurinn leit upp til mín og

sagði. „Ég sagði pabba að segja mömmu að fara ekki alveg strax.

Ég bað hann um að bíða þangað til að ég kæmi heim úr búðinni“. Svo

sýndi hann mér fallega mynd af honum þar sem hann var hlægjandi. „Ég

vil líka að mamma taki þessa mynd með sér svo að hún gleymi mér

aldrei. Ég elska mömmu mína og ég vildi óska að hún þyrfti ekki

að fara, en pabbi segir að hún verði að fara til að vera hjá litlu

systur minni.“ Svo leit hann aftur á dúkkuna með sorgmæddum augum,

mjög hljóðlátur. Ég teygði mig hljóðlega í veskið mitt og tók smá

pening upp og sagði við strákinn. „En ef við athugum aftur í vasann til

að tékka hvort að þú eigir nógan pening? „ Allt í lagi“ sagði

strákurinn „ég vona að ég eigi nóg“ Ég bætti smá af mínum peningum

við án þess að hann tæki eftir því og við byrjuðum að telja. Það var

nógur peningur fyrir dúkkunni, og meira að segja smá afgangur.

Litli strákurinn sagði „Takk Guð fyrir að gefa mér nógan

pening.“ Svo leit hann á mig og sagði. „ Í gær áður en ég fór að sofa

þá bað ég Guð um að vera viss um að ég hafi nógan pening til þess að

geta keypt dúkkuna handa systur minni. Hann heyrði til mín.

Mig langaði líka að eiga nógan pening til að kaupa hvíta rós handa

mömmu, en ég þorði ekki að biðja Guð um of mikið, en hann gaf mér

nóg til að kaupa rósina líka. Sko mamma elskar hvíta rós.“

Nokkrum mínútum seinna kom gamla konan og sótti strákinn. Ég kláraði

að versla með allt öðru hugarfari ég gat ekki hætt að hugsa um litla strákinn.

 

Svo mundi ég eftir frétt í blaðinu tveim dögum fyrr.

Maður keyrði drukkinn og lenti á bíl þar sem ung kona og

lítil stelpa voru í. Litla stelpan dó samstundis en mamman var í

dái. Fjölskyldan varð að ákveða hvort það ætti að setja hana í

öndunarvél eða ekki, af því að unga konan  myndi ekki vakna úr

dáinu.Var þetta fjölskylda litla stráksins? Tveim dögum eftir að ég hitti litla

strákinn, las ég í blaðinu að unga konan

hafi dáið. Ég gat ekki hamið mig og fór út í blómabúð og keypti búnt

af hvítum rósum og fór upp í líkhús þar sem fólk gat séð konuna og

óskað sér í seinasta skipti áður en hún væri jörðuð. Hún

var þarna í kjól, haldandi á fallegri hvítri rós með myndinni af

litla stráknum og dúkkuna á brjóstinu. Ég fór grátandi og

fannst líf mitt hafa breyst til eilífðar. Ástin sem þessi litli strákur

hafði til mömmu sinnar og systur, er enn þann dag í dag, erfitt að

ímynda sér.

Og í einni svipan tekur drukkinn maður þetta allt frá honum.

 

Höfundur óþekktur.

 

Ég get svarið það að ég held að konunni sé eitthvað í nöp við okkur.........

hérna á Skaganum. Hef fyrir því öruggar heimildir að heita vatnið renni ekki í Himnaríki og svo áðan fékk ég miða inn um dyrnar frá Orkuveitunni sem segir að lokað verði fyrir aðalheitavatnsæð inn í bæinn frá kl 9:00 í fyrramálið og til kl 18:00 á morgun. Er hugsanlegt að Vélstýran standi á bak við þetta og langi til að kæla okkur hressilega niður hérna uppfrá?

Nei Anna mín bara *djók.

Held annars að læknar, hjúkrunarfræðingar, sjúklingar og aðrir sem nota eitt vinsælasta fæðingar-sjúkrahús landsins, muni ekki sætta sig við að ganga í óhreinum brókum á morgun, þannig að ég verð að þvo þvott í alla nótt.

Þið sem verðið á næturröltinu, eruð hjartanlega velkomin í næturkaffi anytime.

Og ég sem ætlaði sko að liggja í hrikalegu letikasti í allt kvöld.

Sko, mér finnst þetta stórfrétt...............

Þið öll, til sjávar og sveita, bæjar eða borgar, bloggvinir, upprennandi og efnilegir samferðamenn og konur........

hvurslags eiginlega rugl er þetta. Jæja þá, þið sem lesið þetta, innilegustu óskir um gleðileg áramót og hafið hjartakremjandi þökk fyrir hérumbil liðið ár.

Þetta á ekki að vera annáll ársins hjá mér en mig langar að minnast aðeins á það, að þið sem hafið séð ykkur fært að verða bloggvinir mínir og skutlað inn á mig einu og einu kommenti á þessu ári sem er eitt af erfiðari árum lífs míns, hafið ekki hugmynd um hve mikið það hefur gefið mér. (ætla ekkert að segja ykkur það núna)  Kanski seinna.

And just for the fun:

Það býr myndarleg einstæð móðir við hliðina á mér. Við hittumst stundum út á stétt þegar sá gállinn er á okkur að þurfa að reykja samtímis. Áðan er við vorum úti að soga í okkur yndislegt kolefnisjafnað andrúmsloftið spurði hún mig upp úr eins manns hljóði:

"Skýtur þú mikið?"

Ég roðnaði í norðan nepjunni, því ég get svarið að mér heyrðist hún spyrja með einföldu.

Alveg satt...............

 

Get ekki lofað að þetta verði síðasta færsla ársins, en ekki taka mark á því ef ég blogga um malt og appelsín seint í kvöld.

Stundum vaknar hún um miðja nótt, hlæjandi, eða þá syngjandi................

allt eftir því hvað hana er að dreyma í það og það skiptið. Þegar spurt var einu sinni um ástæðu vöknunar var svarið:

Hvað? Farðu að sofa pabbi minn.

Það voru haldnir tónleikar fyrir tusku-kisuna, hún átti nefnilega ammæli á haustmánuðum.

I feel young................

Hlunkaðist niður við tölvuna með galtómann hausinn eftir hryllilega jólahátíð..............

en ekki fara í kremju alveg strax.  Þetta var sosum ekki sem verst, þar sem þó nokkuð var hægt að þvo af nærbuxum og þvílíku, ryksuga og skúra heimilið, fyrirtækið og nærliggjandi götur, herða út í hjólalegur á Rauð, svo eitthvað sé nefnt. 

Á Aðfangadagskvöld útbjó ég mér lystauka. Grjónagraut og ristað brauð með rækjusallati, drakk malt og appelsín eins og sönnu jólabarni ber að gera og spilaði brjálaðan bardagaleik í tölvunni minni.

Jóladag henti ég Hamborgarahrygg í ofninn áður en ég fór út, og svo þegar heim var komið þá var hann horfinn, bara eitthvað duft í botninum, hef aldrei séð þetta áður. Þetta hlýtur að vera gölluð framleiðsla.

Fór ekki í vina athvarfið, hvar sem það nú er til húsa í þessari fögru veröld.

En nú er hausinn tómur, en samt gæti mjatlast eitthvað inn á hann á næstu dögum, það er að segja ef ekki verður sprengt út úr honum aftur á Gamlárskvöld.

Ekkert væl eða skæl, og skítt með alla trollara á bloggi voru.

Haaaaaaalelúja..........