Forræðishyggja stórabróður...................

eða einkagos vísindamanna og frétta-elítunnar.

Tilvísun í umræður um málið á netinu:

"Menn þurfa nú ekkert að vera mannvondir til að ofskipuleggja og vera með forræðishyggju eins og nú er í gangi. Menn halda að það sé best fyrir alla að stóribróðir ráði og allir hinir hlýði bara og telja því örugglega að þeir séu að gera rétt. Ég er ósammála því að þetta sé rétt, mannvonska eða ekki. Hér er verið að kalla úlfur, úlfur yfir litlu að mínu mati og misnota þetta vald sem mönnum er falið til að tryggja öryggi fólks.

Sjáið bara fréttaflutning t.d. á ruv, þar sem "Forvitnir ferðamenn" eru gerðir að einhverjum sem eru nánast að þvælast fyrir, þó þeir séu langt frá eldgosinu sjálfu. En "vísindamenn" og fréttamennirnir sjálfir sem ganga upp að gossprungunni eru gerðir að einhverskonar hetjum. Hvar er Íslendingurinn í fólki? Íslendingurinn sem þykir vænt um landið sitt og vill skoða og fylgjast með því sem þar er að gerast? Íslendingurinn sem vill fá að upplifa það sjálfur hvernig það er að vera í einstöku landi elds og íss? Íslendingurinn sem hefur búið við frelsi á þessu landi frá landnámi? Nei Íslendingurinn er "Forvitinn ferðamaður" sem skal vísa frá og hunskast heim. Eða vill Íslendingurinn kannski bara sitja í sófanum og glápa á landið sitt í sjónvarpinu ?

Ef einhver alvöru hætta er á ferðum þá vantar klárlega upplýsingar um slíkt til almennings. Ef alvöru hætta er á ferðum þá þarf að útskýra það og láta fólk vita og afmarka það svæði sem er raunverulegt hættusvæði en hafa annað opið. Ef þessi hætta er ekki á ferðum, þá á bara að opna og leyfa okkur að upplifa landið okkar, hvort sem er gangandi eða akandi."

höf. Ólafur Magnússon

Myndband sem gott er að horfa á rétt fyrir svefninn................

maður sofnar svo óskaplega varlega.

Myndbandið er tvísýnt, sem sagt sýnt tvisvar í runu, og í seinna skiptið læt ég tónlistina dofna og náttúrulegu hljóðin frá veðri og vinnandi mönnum um borð í fylgdarskipinu spila sína tónlist í bland við hina.

Þetta kippir manni nokkur ár aftur í tíma þegar siglt var daglega inn og út með þessum hrikalegu hömrum gnæfandi yfir skipi og áhöfn. Og oft virtist vera tvísýnt um hvort skipið slengdist í klettavegginn en það voru snillingar í brúnni.

Ok, tónlistin í botn og myndbandið í fullscreen.

Að svo búnu sé ég öngva ástæðu til að vaka lengur.................................

Alltaf er það jafn krúttlegt þegar fólk og landsbyggðarfólk............

er flokkað svo, þegar talað er um manneskjur.

Mómælandinn og vísnaraularinn Hörður Torfason spáði því í viðtölum við fjölmiðla nú fyrir helgina, að fleiri þúsundir borgarbúa mundu flykkjast í mótmælin hans og svo hafði hann líka heyrt í "fólki" utan af "landi" sem ætlaði jafnvel að leggja á, og þeysa í borgina.

Maður skreppur saman í fósturstellingu og dettur í gamla góða sveitalubba fílinginn.

Yndisleg tilfinning sem rifjar upp barnæskuna, unglinsárin, rollu og hrossalykt, ilm af nýskitinni kúadellu, súrheyslykt, hænsnailm, lykt af hundblautum hundum og svo ég tali nú ekki um ferskan norðan andvarann utan af Hrútafirðinum.

Afsakið, en ég er ekki að setja út á Hörð. Mér líkar þetta vel.

Stolt siglir fleygið mitt....................

Ískur heyrðist í hjólbörðum, þegar kolsvartur jeppi eins og bankastjórarnir áttu f.kr................

snarhemlaði upp á gangstétt það nálægt dyrunum að tígulega konan með nýtísku gleraugun sem snaraðist út úr bílnum hefði getað stigið beint inn á gólf hjá mér, ef útidyrnar mínar hefðu ekki aðskilið okkur.

"Guð minn góður" hugsaði ég. "Nú eru þeir komnir að sækja mig"

 

Þegar hún þeytti upp útidyrahurðinni og gekk hröðum skrefum að afgreiðsluborðinu, sá ég að hún var í splunkunýjum ítölskum leðurstígvélum.

Ég var eldfljótur að átta mig og var tilbúinn með svarið: "Ég hef aldrei unnið í banka eða átt hlutafé í svoleiðis fyrirbæri" en þurfti ekki á því svari að halda, því hún rétti eldsnöggt út höndina sem ég greip með báðum.

"Hæ ég heiti Hrönn Sig og blogga, langaði bara að skoða þig"

"Bæ"

Þar með var hún rokinn út í svarta jeppann, sem einkabílstjórinn hafði bakkað út á götu og lagt eins og venjulegir viðskiptavinir mínir gera.

Ég er ennþá að átta mig, en það hefst að lokum......................

Við þurfum að fá snjó............

Búinn að fá um það bil nóg af roki og rigningu þetta haustið.

Hálendið öskrar á frost og hvíta mjöll. Sama gerum vér á þessum bæ.

Var að gramsa í geymslum áðan og stóðst ekki freistinguna og hóf tiltekt á vetrarbúnaði:

Teygjuspotti, snjógalli, vetrardekk, skófla, drullutjakkur, kaffibrúsi, nestisbox, dýna 85x200 cm, sæng, koddi, negldir ísskór, höfuðljós, veiðiriffill f. Hvítabjörn..............

 

Myndirnar voru teknar á Langjökli sem er víst á hverfanda hveli eins og aðrir jöklar vors lands.

 

Annars bara þokkalegur með blautt hár.

Elsku hjartað mitt dagurinn er í dag..................

Nýtt lyf við leiðinlegum bloggurum...................

notist eftir þörfum og helst í óhófi.

Kvöldganga í myrkri, roki og rigningu. Helst á fáförnum kindatroðningi og ef þú mætir manneskju sem þú vilt dyljast fyrir, þá gerðu þig kindarlegan svo þú fallir inn í umhverfið.

 

 

Mjög gott við rasisma, trúarofstæki, öfund, athyglissýki og náttúruleysi.

Ekki er æskilegt að fleiri en einn keppandi taki þá í senn.

Best er að vera óklæddur á göngunni.

Eftir göngu skal skrá niður líðan, og fá sér kakó.

Farinn í göngur.......................

Hún miðaði á ennið á mér og öskraði: " Upp með hendur ".........

Jæja, hugsaði ég. Endar þetta þá svona? En af hverju? Hvað hef ég gert til að eiga þetta skilið? Ég gerði góðverk í fyrradag. Eða var það á sunnudaginn?

" Þetta er Ablativus temporismensurae qualitatis." sagði hún. (held ég)

" Er það hættulegt? "

" Nei " urraði hún hressilega, milli samanbitinna tannanna.

Hún var smávaxin, eiginlega svo lítil að hún stækkaði ekkert þegar hún skaust eldsnöggt upp úr stólnum, út í horn á herberginu, greip tækið og stóð fyrir framan mig miðandi á ennið á mér. Höfuð hennar var í beinni sjónlínu við mitt, og ég sat.

"Lokaðu augunum, ég ætla að frysta hann".

Ég lokaði augunum og baðst fyrir í hljóði. Hún tók í gikkinn og ég fraus.... meina bletturinn.

" Komdu svo eftir mánuð og þá skoða ég þig".

" Þetta eru áttaþúsund sjöhundruð og fimmtíu".

Núna er ég með rautt horn á enninu og fer ekki í Einarsbúð næstu dægrin, en er að þiðna upp.

Fyrir þá sem ekki hafa fylgst með sögunni, þá var þetta húðsjúkdómalæknirinn minn að greina rauðan blett á enni mínu.

Afsakið meðan ég læt mér líða illa..................