Þar sem þjóðverjarnir týndust í sumar...................

Strákurinn minn bjó þar í tjaldi í nokkrar vikur í sumar, og leiddi ferðafólk upp á Hnjúkinn, yfir sprunginn og varasaman jökulinn, en af kunnáttu. Samt var ég oft kvíðinn, það getur nefnilega allt gerst þarna ef ekki er farið eftir ströngustu reglum. Hann sagði mér t.d frá tveim Bretum sem vildu ólmir fara upp, en hann neitaði þeim því veðrið var ekki ákjósanlegt, og útskýrði fyrir þeim hættuna á að fara bara tveir saman ókunnir mennirnir. Þeir hreyttu í hann ónotum, og sögðust bara fara samt. Sem betur fer sá hann til þeirra nokkru seinna, þar sem þeir höfðu guggnað á ferðinni.

Myndin er tekin í Skaftafelli 2004

 

Bara hux í rigningunni á Skaganum.........

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 4.10.2007 kl. 21:59]

Já,menn stangast oft á við náttúruna og telja sig geta allt. Því miður leiðir það oft til slæmra hluta.  Vonandi finnast lík þjóðverjanna svo fjölskyldan geti lokað málinu.

[Kristín M. Jóhannsdóttir, 6.10.2007 kl. 18:46]

Hafa verið teknar saman tölur um það hverjir látast á íslensku hálendi? Ég segi fólki hér að um 50% allra þeirra sem deyja á íslenska hálendinu séu útlendingar en ég hef í raun ekkert fyrir mér í því. Mér finnst bara algengara að heyra fréttir um að útlendingar farist en Íslendingar. Það er eins og Íslendingarnir passi sig betur og láti ekki hálendið blekkja sig. En hvað veit ég svo sem.

[Þröstur Unnar, 6.10.2007 kl. 19:49]

Ég veit ekki um tölur Kristín, en finnst útlendingar vera í meirihluta, allavega varðandi slys og að fólk týnist. Útlendingar eru oft vanbúnir, hafa ekki leiðsögn eða fara ekki eftir fyrirmælum og vanmeta Íslenskt hálendi sérstaklega jöklana. Þá eru bílveltur algengar á malarvegum á sumrin hjá útlendingunum sem virðast ekki átta sig á hvernig á að aka malarveg.